Menu
Obecny dostęp do wiedzy i świadomość zagrożeń występujących podczas prowadzenia działań gaśniczych sprawia, że mało kto może wyobrazić sobie sobie wewnętrzne działania gaśnicze bez specjalnego ubrania, trudnopalnej kominiarki, hełmu z przyłbicą, rękawic a przede wszystkim bez sprzętu ochrony dróg oddechowych. Aparaty powietrzne coraz częściej wyposażane w kompozytowe butle (polepszenie komfortu pracy dzięki niższej wadze) dodatkowo posiadają zintegrowane sygnalizatory bezruchu. Niemniej jednak najczęściej są one na wyposażeniu osobistym strażaka i do jego obowiązku należy przymocowanie tego urządzenia w odpowiednim miejscu.
Czym właściwie jest sygnalizator bezruchu?
Sygnalizator bezruchu jest urządzeniem elektronicznym wykrywającym ruch osoby (niektóre odczytują również i temperaturę), która przenosi włączone urządzenie. Posiada system wykrywający brak ruchu ciała użytkownika i ma na celu poprzez sygnał akustyczny (często równolegle posiada dodatkową świetlną sygnalizację stanów alarmu) powiadomić pozostałych strażaków o niebezpieczeństwie, w którym nieoczekiwanie znalazł się ratownik. Urządzenie powinno sygnalizować sygnałem dźwiękowym o natężeniu 70 ÷ 85 dB włączenie w stan czuwania i alarmu wstępnego, natomiast uruchomienie alarmu zasadniczego powinno być sygnalizowane sygnałem o natężeniu dźwięku minimum 95 dB. Sprzęt też daje również możliwość ręcznego uruchomienia alarmu w sytuacji kiedy strażak rozpozna konieczność wezwania pomocy. Wykonanie świadomego włączenia urządzenia powinno być wykonalne ręką w rękawicy od ubrania chroniącego przed promieniowaniem cieplnym i płomieniem.
Konstrukcja urządzenia charakteryzuje się odpornością na wysokie i niskie temperatury, szczelnością (działa poprawnie w sytuacjach zanurzenia się w wodzie), zapewnia ochronę mechanizmu wewnętrznego oraz możliwość włączania i wyłączania po niekontrolowanym upadku na twarde podłoże z wysokości 1,5 m. Istotną kwestią jest certyfikat do pracy w obszarach niebezpiecznych.
Dlatego tak istotnym jest, by każdy strażak rozpoczynający działania w strefie zagrożenia obowiązkowo posiadał przy sobie to urządzenie. Celem jest zwiększenie bezpieczeństwa.
Miejsce zamocowania sygnalizatora bezruchu.
Zamocowanie sygnalizatora w odpowiednim miejscu ma znaczenie dla jego prawidłowego działania. Efektem poprawnego umiejscowienia ma być zminimalizowanie prawdopodobieństwa położenia się strażaka na nim, w przypadku nagłej utraty przytomności, a co za tym idzie osunięcia się na podłoże oraz swoboda dostępu do ręcznego włączenia sygnalizatora. Prostym negatywnym przykładem może być urządzenie zamontowane w okolicy brzucha (pas biodrowy noszaka). Po osunięciu się na ziemię zostanie przysłonięte ciałem strażaka co spowoduje przytłumienie dźwięku oraz maksymalnie ograniczy widoczność efektów świetlnych. Nie powinien być też mocowany na plecach (ograniczamy dostęp do samodzielnego włączenia). Dedykowanym miejscem zamocowania jest okolica barku pas ramienny aparatu powietrznego). Ograniczymy w ten sposób prawdopodobieństwo przytłumienia poprzez przygniecenie i mamy również swobodny dostęp do użycia urządzenia zarówno prawą jak i lewą ręką. Nie przypinamy urządzenia do ubrania specjalnego ani nie chowamy go w kieszeni ubrania.
Pamiętajmy, że w przypadku sygnalizatorów zintegrowanych z aparatami ODO nie mamy możliwości zmiany lokalizacji jego zamocowania.
Powód uruchomienia sygnalizatora bezruchu oraz łączność.
W sytuacji zagrożenia każdy strażak samodzielnie dokonuje rozpoznania konieczność wezwania pomocy oraz musi szybko tę pomoc wezwać oraz załączyć alarm sygnalizatora bezruchu.
Ogólne sytuacje wymagając wezwania pomocy:
- upadek,
- przywalenie/uwięzienie,
- odcięcie drogi wyjścia,
- zagubienie/dezorientacja,
- unieruchomienie,
- rany i obrażenia ciała,
- aktywacja alarm niskiego ciśnieniem w butli aparatu oddechowego i niemożność wyjścia ze strefy aktywacja alarmu sygnalizatora bezruchu innego strażaka,
- odnalezienie zagubionego, uwięzionego, rannego lub nieprzytomnego strażaka, w każdej innej sytuacji gdy strażak uzna, że on lub inny ratownik znajduje się w sytuacji bezpośredniego zagrożenia zdrowia i/lub życia.
Prostym rozwiązaniem umożliwiającym niezakłóconą dźwiękiem alarmu, łączność radiową jest zakrycie jedną ręką sygnalizatora bezruchu - powinno to na tyle wytłumić jego dźwięk, aby ten nie zagłuszał komunikacji strażaka z dowódcą.
Użytkowanie i konserwacja.
Jak w większości urządzeń należy przestrzegać warunków użytkowania i konserwacji, jakie określił producent. Istotne jest prowadzenie ewidencji i nadzoru nad sprawnością, prawidłową eksploatacją i konserwacją tego rodzaju sprzętu. Bezwzględnie należy wycofać urządzenie z użytkowania w przypadku stwierdzenia pęknięcia na powierzchni obudowy czy stwierdzenia innego uszkodzenia.
Niezmiernie ważne jest zapoznanie się z urządzeniem, z którego zamierzamy korzystać, nauczenie korzystania z niego również naszych kolegów czy koleżanek. Od tego może zależeć nasze życie.