Menu
Strażacy wykonujący czynności ratownicze wymagają maksymalnej ochrony przed szerokim spektrum zagrożeń, uwzględniając działanie takich czynników jak: ciepło, ogień, związki chemiczne oraz urazy mechaniczne (uderzenia, otarcia). Zatem niezbędne jest wyposażenie strażaka w odpowiednie środki ochrony indywidualnej min. środki ochrony oczu i twarzy, głowy, słuchu, układu oddechowego, a także odzieży ochronnej czyli ubrania specjalnego.
Ubranie to ma na celu stanowić fizyczną barierę przed niebezpieczeństwami występującymi w środowisku działań ratownika. Ma zapewniać bezpieczeństwo i odpowiedni komfort pracy, poprzez spełnienie szeregu wymagań dotyczących parametrów związanych z termoregulacją organizmu, wodoodpornością, paroprzepuszczalnością czy wytrzymałością mechaniczną. Zabezpieczenie oznacza zarówno ochronę od wewnątrz (oddychalność) jak i od zewnątrz (bariera przed oddziaływaniem temperatur, wodą w różnych postaciach, substancji chemicznych). Wyrób ten należy do grupy sprzętu ochrony osobistej, a minimalne wymagania, którym musi sprostać zostały szczegółowo zawarte w tzw. normie europejskiej PN-EN469.
By ubranie specjalne odpowiednio skutecznie zabezpieczało ratownika przed ww. zagrożeniami, jego budowa została zaprojektowana z warstw: warstwy zewnętrznej, membrany, warstwy termoizolacyjnej oraz podszewki. Do wykonania każdej warstwy innego materiału, posiadającego istotne cechy, których połączenie dało rozwiązanie o szerokim zakresie ochrony.
Outer shells - warstwa zewnętrzna jej zadaniem jest ochrona przed uszkodzeniami mechanicznymi czy też bezpośrednim działaniem płomienia, przy jej produkcji najczęściej wykorzystuje się syntetyczne włókna aramidowe (niepalne materiały polimerowe), noszące różne handlowe nazwy: Nomex. Kevlar, Twaron etc. czy tkanin poliamidowych pbo i pbi.
Przeprowadzane badania wykazują, że PBI charakteryzuje niski współczynnik spalania, dzięki czemu kontakt z ogniem i wysokimi temperaturami nie powoduje słabnięcia, kurczenia ani uszkodzeń materiałów PBI. Materiał z domieszką meta-aramidu ulega uszkodzeniu znacznie szybciej niż ten zawierający włókno PBI. Temperatura rozkładu, w której materiał PBI zaczyna tracić swoje właściwości, wynosi 720°C, dla porównania: Para-Aramid (np. Kevlar) to 550 °C, Meta-Aramid (nomex) 400 °C Bawełna 160 st C
Moisture barrier - środkowa warstwa ubrania czyli mikroporowata hydrofobowa membrana produkowana jest z tworzyw sztuchnych , takich jak: politetrafluoroetylenu (ptfe), poliuretan, poliester. Membranę ma cechować wodoszczelność, by nie doszło do przemakania warstwy termoizolacyjnej, ale powinna być jednak na tyle przepuszczalna, by umożliwić odprowadzenie pary wodnej.
Thermal barrier - warstwa termoizolacyjna, ma na celu izolować przed wnikaniem do wnętrza ubrania promieniowania cieplnego. Cel ten osiągnięto poprzez zastosowanie rozwiązania konstrukcyjnego opartego na modelu złożonym z włókien, pomiędzy którymi znajduje się powietrze Do produkcji wykorzystuje się wełnę, włókna aramidowe, aramidowo -wiskozowe oraz poliestrowe.
Warstwą znajdującą się najbliżej ciała jest podszewka funkcjonująca osobno lub w połączeniu z warstwą termoiolacyjną. Do jej wytwarzania stosuje się tkaniny bawełniane, włókna aramidowe lub aramidowo -wiskozowe.
Dopełnieniem uzupełniającym ubranie specjalne są buty, hełmy, rękawice, kominiarka oraz inne elementy chroniące ciało strażaka takie jak strażacka bielizna termoaktywna.